Bir parfüm şişesinde yaşamak nedir bilir misiniz
Evimiz o şişe idi.
Bu etkili benzetmeyi yaparak sizi kandırmak istemiyorum, lakin emin olun ki bu benzetmede parfüm şişesine değil; evimize haksızlık ediyorum.
Şam'da yaşayıp dar sokaklarda gezenler beklenmedik yerlerden cennet kollarını nasıl açtığını bilirler.
Ahşaptan yapılmış küçük bir kapı açılır açılmaz yeşil ve kırmızı koşuşmaya başlar, gölge, aydınlık ve mermer senfonisi de.
Turunç ağacı meyvelerini kucaklar, yasemin de bin beyaz ay doğurur ve pencere parmaklıklarına asar. Kırlangıç sürüleri ise yazını bizde geçirir.
Siyah mermer ortadaki ağazını suyla doldurmuş çeşmeyi kucaklar..... çeşme suyu püskürtür ve su oyunu gece gündüz demeden devam eder... ne çeşme yorulur ne de Şam'ın suyu biter.
Gül ayaklar altında serilen bir halı... Leylak da lila saçını tarar... rengini hatırladığım ama ismini hiç hatırlamadığım binlerce Şam bitkisi parmaklarıma tırmanır her yazmak istediğimde.
bu yeşil kuşak artasında doğdum, emekledim ve ilk sözlerimi söyledim. güzellik ile çarpışmam ise günlük kaderim idi; ayağım bir şeye takıldığında bir güvercin kanadına takılırdı... her düştüğümde ise bir gül kucağına düşerdim.
Bu güzel Şam evi tüm duygularımı benden aldı ve diğer çocuklar gibi sokaklara çıkma isteğini de; bu yüzden hayatım boyunca bana eşlik eden evcimenlik hissini kazandım.
Ben bugüne dek kendime bir tür güven hissettim o his benim doğamın sokak kenarlarında zaman geçirmeyi ve insanlarla dolu kahvehanelerde böcek avlamayı kabul etmesini red etti.
Bu ev bana göre dünyanın sınırı idi... arkadaş, vaha, kışlık ve yazlık idi.
Sözler: Nizâr Kabbânî
Tercüme: Muhammed Karnabeoğlu
